آغازی بر التقاط زدایی در صحنه حکمرانی کشور ، به قلم علی اصغر رجبی ایولی/ معاون فرهنگی و دانشجویی دانشگاه آزاد اسلامی واحد علی آباد کتول

مناظره سه ساعته اساتید به نام دانشگاههای ایران در برنامه جهان آرا شبکه افق، بازتابهای بسیاری در محافل دانشگاهی و سیاسی و عموم مردم داشت که همه این بازتابهای مثبت و منفی، نشان از نیاز جدی جامعه به این مباحثات بی پرده و بدون رو دربایستی است.

در حقیقت اگر مواجهه دو استاد به نام و اثرگذار، انتظار عالمان و اندیشمندان جامعه را برآورده نکرده باشد، نشان از آشکار شدن واقعیتهای موجود در فضاهای دانشگاههای کشور دارد، چرا که سطح دانش و شناخت از نیازهای جامعه در دانشگاههای مطرح کشور خوشایند دغدغه مندان جامعه نبود.

از سویی نپرداخته شدن به سوالات مجری برنامه و موضوع انتخاب شده، علیرغم نیاز به انجام این مباحثه برای همه حوصله سر بر می‌شود، نشان از آن دارد که فضای رسانه ها همیشه به دنبال موشکافی درباره معلولها می‌گردند تا ریشه یابی علتهای موجبه این معلولها.

در طرف مقابل اصرار دکتر درخشان، در عریان سازی نگرش ها و باورهای طرف مقابل، چندان با با مذاق بییندگان همراه نبود و نشان از آن دارد که ایشان چاره را در آن دیده است که همه آبرو و اعتبار علمی اش را بر کف دست بگیرد تا به همه نشان دهد که آنچه در سطح جامعه در حال وقوع هست به طور خوشبیانه، محصول نوع نگاه بی طرفانه نسبت به انقلاب اسلامی و مبانی آن است نه محصول تفکر رهبران انقلاب اسلامی

و در نهایت اصرار به ظاهر عالمانهء دکتر غنی نژاد بر حرفهای آکادمیک، به قیمت آنکه حتی برچسب مخالفت و یا ضدیت با امامین انقلاب را به جان بخرد، نشان از آن دارد که او معتقد و مؤمن به مکتب لیبرالیسم و وجود یک بازار آزاد رقابتی آرمانی، اما متاسفانه خیالی و دست نیافتنی است و راه برون رفت از همه مشکلات را ایجاد چنان بازاری می‌داند که هیچ نمونه ای در فضای واقعی زندگی بشر ندارد.

این که با به میان آوردن اسم اشخاص و طیفهایی و یا حتی دولتهای داخلی و خارجی، به عنوان بانی وضع موجود، نمی‌توان دعوای عمیق ایدئولوزیک بین سیاستگزاران و تصمیم گیران کشور را بعد از پیدایش انقلاب اسلامی پوشاند و ذهن مخاطب را منحرف نمود.

هنوز هم می‌توان ریشه مشکلات را ارجاع داد به نامه تاریخی آیت اله بهشتی به حضرت امام، در اوایل انقلاب و در زمان بنی صدر، که دو نوع نگاه متفاوت و متضاد در مجریان و حاکمان جامعه را بیان داشته است.

اما باید افسوس خورد که در ۴۴ سال پس از انقلاب، این دو دیدگاه بین خود، بطور ناخواسته، تقسیم کار نموده اند: یک طیف و دیدگاه بار انقلاب را به دوش می‌کشد و فحش می‌خورد و خونش برای حفظ انقلاب ریخته می‌شود و طیف و دیدگاه دیگر از سفره انقلاب و تنعمات فراوان بدست آمده از آن، بهره مند می‌شود و هر جا تنگ شدن سفره خود را احساس می‌کند از انقلاب و انقلابی مایه می‌گذارد و هیچگاه حاضر نیست پاسخگوی تصمیمات و تفکرات خود باشد.و چقدر زیادند افراد همه کاره غیر پاسخگو!

و حال یک پیشنهاد برای برنامه وزین جهان آرا و پیشنهادی مهم برای مراکز علمی:

در یک برنامه مبسوط افکار و آراء این اندیشمندان برای عموم آشکار شد، جا دارد تا در یک برنامه دیگر، بپردازید به فعالیتها و اقدامات پژوهشی و مشاوره های این دو بزرگوار به دستگاهها و میزان بهره مندی از حقوق و مزایای بیت المال و کنکاشی کوتاه در زندگی های شخصی این اساتید و فرزندان شان. تا بدینوسیله افکارشان هم در مقابل افکار عمومی، به محک آزمایش برسد.

پرداختن به مبانی معرفتی و اعتقادی تمام نظرات و تصمیمات حکمرانان و حکمرانی در کشور،البته قبل از دیر شدن آن.

 شاید که ذهن افراد غفلت زده و متوهم از دست یابی به آرمانهای خیالی روشن شود و برای کسب علم نافع مشتاق شوند.

باشد تا با التقاط زدایی از افکار و باورهای به ظاهر اسلامی و انقلابی، مردم طعم شیرین تنفس در فضای جامعه اسلامی را بچشند.