آلودگی هوای تهران و دوچرخه زمان!

پیشواز رفتن خانه تکانی در خانواده ما به صورت یک سنت حسنه و رویه مرضیه مرسوم است و ما قبل از گرانی مواد شوینده و روزنامه باطله و هزینه های شستشوی فرش و موکت و ... به استقبال نوروز می‌رویم. ریا نباشد دیروز هم در حال تمیز کردن شیشه های منزل با روزنامه باطله کیلویی 42 هزار تومان بودیم که خبری شاخک های ما را به خودش جلب کرد. خسارات سالانه آلودگی هوا در تهران، 140تریلیون ریال است. ( جهان اقتصاد – 12/12/89)

هر چند موضوع آلودگی هوای تهران مقوله عجیب و غریبی نیست و اگر شما روزنامه های سنوات قبل تر را هم تورق بفرمائید، قطعاً خبر به همین شیوه نگارش شده و فقط مبلغ خسارت متغییر است! حتی اگر دوچرخه زمان گیر بیاورید( چون با انحصاری که در ایران خودرو و سایپا رویت می‌شود، به این زودی ها خط تولید ماشین زمان راه نخواهد افتاد) و به آینده سفر کنید باز هم داستان آلودگی هوا و خساراتش را با مبالغ درشت تر خواهید دید. چون این موضوع باد آورده نیست که باد آن را ببرد و وقتی باد و باران کم شد، دوباره این پدیده بروز می‌کند.

در طول سال های اخیر هم تلاش های زیادی برای حل معضل آلودگی هوا صورت گرفت از آبپاشی تهران با آب گل آلود رودخانه پشت فرودگاه قلعه مرغی تهران و تلاش برای کوچاندن 5 میلیون تهرانی گرفته تا زوج و فرد کردن ماشین ها و تعطیلی مدارس به جز دماوند! اما چون هیچکدام کارگر نیفتاد این بار دوستان تصمیم گرفتند با رویکرد مهندسی حین غفلت، یک بار هم که شده به صورت جدی سر و ته ماجرا را هم بیاورند و خلاص ...

فلذا دوستان دور هم نشستند و تصمیم گرفتند شاخص های آلودگی هوا را تغییر دهند.

یعنی وقتی عزیزان دیدند کسی برای بخشنامه های زیست محیطی مثل مصوبه قانون منع ساخت کارخانجات تا شعاع 120 کیلومتری تهران، و ........... هیچ کس تره خرد نمی‌کند تصمیم گرفتند، بی خیال آلودگی شوند و آلودگی را ندید بگیرند!

کلی کارخونه و تاسیسات و برج و شهرک در تهران ساخته شد و افراد زیادی برای کار به تهران سرازیر شدند و کوچاندن این افراد معنی ندارد چرا که کارخانجات بدون کارگر و خانه ها بدون سکنه می‌مانند.برگزاری جشنواره ها، همایش ها، سمینار ها، فستیوال ها، مسابقات و ... که به درد شهرستانی ها نمی‌خوره و همون مسابقه محله و پیاده روی همگانی برای شهرستانی ها کفایته. بنابر این پیشهاد می‌گردد سایر تجهیزات، امکانات و کارخانجات کشور را نیز به تهران منتقل کنیم و همه مراسمات علمی، ورزشی و فرهنگی کشور را نیز در تهران برگزار کنیم. در عوض کلیه تهرانی ها را به ماسک و سایر تجهیزات محافظی، مجهز کنیم تا از آلودگی هوا خفه نشوند. از قدیم هم گفتن « هر که طاووس خواهد ویزای هندوستان گیرد.» هرکس دوست دارد از امکانات تهران استفاده کند، باید با آلودگی هوای تهران هم کنار بیاد. حالا خود دانید.