استعفا یا برکناری محترمانه؟

یکی از سوالاتی که همواره افکار عمومی به دنبال پاسخی برای ان است، عدم مقابله جدی با برهم زنندگان آرامش و فضای روانی جامعه در بحث های مختلف اقتصادی، فرهنگی، اخلاقی، ورزشی، مذهبی و ... است. در چند روز گذشته اخبار ناخوشایندی در حوزه های مختلف افکار عمومی را متأثر کرده است که نشان از بحران مدیریت در برخی پست های حساس و راهبردی دارد و در مواردی شائبه تخلف و بی قانونی نیز به اذهان متبادر می‌شود. با این حال تنها شاهد استعفا و یا به زبانی برکناری محترمانه برخی مدیران هستیم بی آنکه ابعاد تخلف و یا مقصر اصلی شناسایی و معرفی شود.

سهل انگاری در پرداخت حقوق اسفند معلمان در پایان سال گذشته که در ابتدا یک اشتباه نرم افزاری ساده عنوان شد و در صورت عدم مداخله مقامات ارشد نظام به یک بحران جدید تبدیل می‌شد و یا حذف باشگاه پرطرفدار استقلال از آسیا به دلیل بدهی های تلنبار شده باشگاه که باعث رنجش خاطر میلیون ها هوادار شده است تنها دو مورد از این دست بی انضباطی های مدیریتی هستند که نباید فقط به چند جابجایی نمایشی و مصلحتی اکتفا شود. البته ماجرای کشدار قیمتگذاری و قرعه کشی و رانتخواری و ... در ماجرای خودرو، اجرای ناقص رتبه بندی فرهنگیان که شان و جایگاه معلمان را زیر سوال برده است، افزایش بی رویه و بی ضابطه قیمت برخی خدمات و کالا ها و ... از دیگر مواردی هستند که مردم خواستار برخورد جدی با بانیان عمدی و سهوی این موارد هستند.

این روزها در حالی که کشور چند صباحی است دوباره روی آرامش را دیده است، این دست کوتاهی ها چه از سوی وزیر یا معاونان وزیر یا مدیران باشگاه سر زده باشد و یا از دست کارمندان دون پایه همگی به پای نظام نوشته می‌شود و دود آن به چشم همه مردم می‌رود.

در چنین شرایطی لزوم ورود نمایندگان مجلس شورای اسلامی و رسیدگی خارج از دستور به موارد یاد شده است یک ضرورت است و مردم از نمایندگان انتظار دارند در احقاق حق مردم کوتاهی نکنند. هر چند مجلسی که مدعی است باید در رأس امور باشد به نظر می‌رسد از وظیفه ذاتی خود فاصله گرفته است و دغدغه نمایندگان با موکلانش چندان همسو نیست!

شاید وقت آن رسیده باشد در تکمیل فرمایش آیت الله جوادی آملی به جای حذف مدیران خوب و بی عرضه، به دنبال شناسایی و حذف مدیران فاسد و بی عرضه باشیم!