جایگاه اقتصاد آبی در توسعه وحید حاج سعیدی

به گزارش ندای کتول، اقتصاد آبی ( اعم از آب شیرین یا شور) یکی از محرک های اصلی توسعه شهری و روستایی و حاکمیتی محسوب می‌شود که میلیون ها شغل مستقیم و غیر مستقیم را در حوزه های وابسته به آب مانندکشاورزی، دامپروری، شیلات، صنعت، ورزش، گردشگری و کشتیرانی ایجاد می‌کند.

ارزش اقتصاد آبی بیش از 5/1 تریلیون دلار در سال در سطح جهان تخمین زده می‌شود که بیش از 30 میلیون شغل ایجاد می‌کند و منبع حیاتی پروتئین را برای بیش از سه میلیارد نفر تامین می‌کند.

در حقیقت جدی گرفتن اقتصاد آبی مدل نوینی از توسعه جدید ایجاد خواهد کرد که علاوه بر توسعه عدالت در توزیع آب و آگاهی بخشی در زمینه مصرف بهینه آب و حفاظت از این ماده ارزشمند، در ایجاد فرصت های متعدد در سرمایه گذاری و تقویت تجارت دریایی، صنعتی، گردشگری، کشاورزی، تولید انرژی و ... بسیار تاثیرگذار است.

از سویی آب به‌عنوان یک حلقه ارزشمند در زنجیره‌ تولید، نقش مهمی در تولید محصولات (کشاورزی، پتروشیمی، فولاد و...) دارد و دسترسی آسان به منابع آبی می‌تواند هزینه‌های تولید را به مقدار زیادی کاهش دهد. در بخش کشاورزی بهینه سازی مصرف آب و حفاظت از منابع آبی پایدار سبب افزایش تولیدات کشاورزی و دامپروی و به تبع آن امنیت غذایی شده، به‌طوری که مازاد تولیدات کشاورزی و فعال سازی صادرات محصولات کشاورزی علاوه بر ارز آوری سبب انباشت سرمایه ملی نیز می‌شود.

با وجود ارتباط تنگاتنگ آب با صنعت و کشاورزی و دامپروی، نقش آب در مقولات اجتماعی نیز قابل اعتنا و پر رنگ است.

ورزش های آبی و گردشگری مبتنی بر آب همه ساله در دنیا، میلیارد ها گردش مالی به همراه دارد که علاوه بر چرخش چرخ اقتصاد در کاهش آسیب های اجتماعی و غنی سازی اوقات فراغت نیز نقشی اساسی بازی می‌کند.

فی المثل در دنیا ماهیگیری علاوه بر اینکه در رده دامپروری رده بندی می‌شود، به عنوان یک ورزش و تفریح نیز محسوب می‌شود و چرخ صنعتی جداگانه ای را با ایجاد هزاران شغل در بحث تجهیزات، ملزومات و ادوات ماهیگیری ورزشی و تفریحی، به حرکت در می‌آورد.

در حقیقت چند وجهی بودن کاربرد آب و نقش تاثیر گذار آن در بسیاری صنایع بشر را وا می‌دارد که بر داشتن نگاه جدی به اقتصاد آبی و ایجاد اشتغال و به حرکت در آوردن چرخه های متعدد تولید، همزمان به حفظ زیست بوم کره زمین در کنار حفاظت از منابع آبی پایدار و موقت، توجه جدی داشته باشد. این روند نیازمند آموزش و توسعه رویکردهای متعادل در استفاده از اکوسیستم‌های طبیعی مرتبط با آب در صنایع مختلف است. آب را قدر بدانیم.