جام جهانی قطر و شلینگ توالت!

وحید حاج سعیدی در یادداشتی نوشت: به سلامتی همه عاشقان فوتبال، جام جهانی امسال اگر هیچ بار فرهنگی نداشت ( که خیلی هم داشت) همین که اروپایی ها را با آفتابه و شیلنگ در دوره المیاه ( همان مستراح خودمان) آشنا کرد به کل بازی های ادوار گذشته می‌ارزید! بندگان خدا تازه فهمیدند گلاب به رویتان می‌توان کمی تمیز تر و بهداشتی تر هم قضای حاجت کرد!
خدا را شکر مصرف نجسی و کثافتی و پدرسوخته بازی و پوشش جلف و ... هم در کار نبود و امسال تنها دوره ای بود که عزیزان سانسورچی صدا و سیما مثل بقیه نشستند و فوتبال تماشا کردند.
امر قضاوت هم تا حدود زیادی راحت شده بود و ویدئو چک و سایر ملزومات داوری به اعلی درجه در کمک قضات بودند و فکر نکنم حقی از کسی یا تیمی ضایع شد. حالا این وسط لوئیس سوارز و هم تیمی هایش یک چیزهایی می‌گفتند که زیاد مهم نیست!
فینال هم که قدرتی خدا در بهترین زمان و حالت ممکن پخش شد و هیچ چیز از هیجان و لذت کم نداشت. روز بعد از فینال هیچ کس سر کار یا پشت فرمان یا در کلاس درس خمیازه نمی‌کشید چرا که هیچ کس مجبور نبود شب فینال برای بیدار ماندن بلاتشبیه زور بزند! بازی قبل از ساعت ده تمام شد و سفره شام را با سفره جام جهانی با هم جمع کردیم.
حرمت بزرگان فوتبال هم حفظ شد و آقا مسی و آقا مودریچ در حد بضاعت فیفا تجلیل شدند و خوشنود و راضی به ولایت شان برگشتند. فقط این لابلا فوتبال در حق آقا رونالدو کمی بی مهری کرد و دست این بابا از جام کوتاه ماند که با توجه به انواع و اقسام افتخارات فردی و تیمی، عیبی یوخ!

تیم ملی ما هم که گفتن ندارد و خودتان بهتر می‌دانید آه چه کسی دامن گیرش شد. پیش خودمان بماند همین جابجایی اگر برای ما آب نداشت برای یک عده نان خوبی داشت! دو رو خاشخاشی و برشته! ما نفهمیدیم شش تا گل خوردن از انگلستان چه فضیلتی دارد که دوباره قرار است با این مربی تمدید کنند و اساساً پشتش به رادیاتور چه کسی گرم است بر ما پوشیده است!
فقط خدا کند این لابلا تاج و اعوانش با دیدن این جام جهانی آسیایی، جو گیر نشوند که ما هم می‌خواهیم جام جهانی برگزار کنیم و ریشه گز و پسته های مملکت را بخشکانند! خدا به خیر بگذراند...