جستجوی خوشبختی در اعماق زمین!   وحید حاج سعیدی

دو سال قبل که با هم ازدواج کردند، به همسرش قول داده بود که برای خوشبختی اش هر کاری کند. دست های مردانه و سیاهش حجت گفتارش بودند و برای سفید بختی خانواده در اعماق زمین به جنگ سنگ های سیاه می‌رفت. اما این بار که در تلاش برای معاش به معدن رفت، بازگشتی در کار نبود و واگن های بی معرفتی، پر بودند از آرزوها و رویاهایی که هیچگاه به واقعیت نپیوستند. حالا اگر کارفرما به جای بیمه معدن بیمه پرده سرا، رد نکرده باشد، شاید همسرش بتواند با مستمری ناچیز بیمه پسر سه ماه شان را بزرگ کند.

هزینه های بالای زندگی و کمبود شغل در سال های اخیر باعث شده تا بسیاری از جوانان برای گذران زندگی و امرار معاش از هیچ کار سخت و طاقت فرسایی فروگذار نکنند. کار در معدن که از آن به عنوان یکی از سخت ترین مشاغل دنیا یاد می‌شود، در زمره همین مشاغل است.

هر چند کار در معادن و حوادث مربوط به معدن تنها مختص ایران نیست و در همه کشورهای دنیا کم و بیش شاهد حوادث در معادن هستیم ولی نکته اینجاست گاهی اوقات با داشتن دنیایی از پتانسیل و ظرفیت روی زمین، در عمق افقی ۷۰۰ متری زیرزمین و عمق عمودی ۲۵۰ متری زمین به دنبال نعمت های خدادادی ای می‌گردیم که به هیچ عنوان ارزش به خطر انداختن جان آدمیان را ندارد.

فراموش نکنیم آنهایی که در معدن طبس در کمتر از چند ثانیه و با کشیدن چند نفس از بین ما رفتند، پدر، همسر، پسر و برادر اهالی همین سر زمین هستند که با رفتن شان، علاوه بر داغ، مصیبت های اقتصادی و اجتماعی بی شماری به خانواده هایشان وارد می‌شود. برای من روزنامه نگار حادثه معدن طبس با نوشتن نهایتاً چند خط یادداشت با چشمان خیس تمام می‌شود و عده ای نیز با گذاشتن یک استوری ایران تسلیت، دین خود را به خانواده های داغدار تمام شده می‌بینند و منتظر دربی می‌مانند! ولی ای کاش انسانیت تمام نشود و کسانی که مجوز استخراج از معادن را برای از ما بهتران صادر می‌کنند، قبل از امضای نهایی از ایمنی شرایط کار اطمینان حاصل کنند. دستکم سری به حوالی معدن بزنند. سری به تونل حمل مواد معدنی بزنند و اگر دستشان نلرزید میزان ارزش محصولات استخراجی بسنجند و عمق حفاری را بر اساس ارزش مواد معدنی تعیین کنند. ای کاش دولت در حوزه نوسازی و مکانیزه کردن معادن کشور نسبت به واردات تجهیزات و ماشین آلات معدنی از کشور‌های دیگر مانند چین، لهستان و برخی از کشور‌های اروپایی هرچه سریع تر اقدام کند.

ای کاش برای کم نشدن غریو کارخانجات فولاد، انرژی های پاک تری را جایگزین کنیم.

درک کنیم آنان که برای امرار معاش پای در دنیای سرد، تاریک و مرگبار معدن می‌گذارند، ربات یا آدم آهنی نیستند. آنها هم مثل ما حق حیات دارند، زن، فرزند، پدر و مادر دارند؛ آرزوهای دور و دراز دارند؛ ولی جبر زمانه آنها را برای جستجوی خوشبختی به اعماق زمین فرستاده است. فقط همین ...