پزشک مردمی آسمانی شد

آبان سال 1400 بود که دکتر درخور پزشک مردمی اورژانس بیمارستان بقیه الله الاعظم (عج) علی آباد کتول، خسته از بی رحمی های کرونا و سال ها تلاش در جهت نجات جان بیماران این شهر، دچار سکته مغزی شد و به حالت اغما رفت. او که سال ها به بیماران و همشهری ها و هم استانی ها خدمت کرده بود چند سالی در بستر بیماری چشم به راه دعا های خیر دوستان روزهای مبادا داشت تا اینکه امروز پس از سال ها تحمل بیماری روی در نقاب خاک کشید. این پزشک حاذق بار ها و بارها قبل از رسیدن پزشک متخصص بر بالین بیماران، با تشخیص های صحیح و اقدامات حیاتی به موقع، فرشته نجات بسیاری از شهروندان شد و خانواده های زیادی بازگشت به زندگی پدران، مادران، همسران و فرزندان شان را مرهون طبابت هوشمندانه و درایت ذاتی او می‌دانند. دکتر درخور بیش از هفت سال مسئول شبکه بهداشت مراوه تپه بود و قریب به چهار سال نیز به عنوان پزشک در شبکه بهداشت شهرستان گرگان خدمت نمود. وی به سبب داشتن تخصص افتخاری سوختگی از بیمارستان امام رضا(ع) مشهد، چهار سال عهده دار مسئولیت تنها بیمارستان سوختگی استان گلستان در شهرستان خان ببین بود. از سال 90 نیز به عنوان پزشک بخش فوریت در اورژانس بیمارستان بقیه الله الاعظم (عج) مشغول به خدمت بود که خدمات و فداکاری های ایشان به ویژه در ایام کرونا بر هیچکس پوشیده نیست. این پزشک مردمی که دانش آموخته طب از دانشگاه پزشکی بابل بود، در دوران دانش آموزی و دانشجویی هم همواره یکی از افراد نخبه بود. دکتر درخور در ورزش هم دستی بر آتش داشت و دوران نوجوانی در باشگاه پرسپولیس این شهرستان با مربیگری مرحوم حاج درویش کرد کتولی و مرحوم حسین شکی سنگربانی می‌کرد. در سال های آخر عمر دکتر و در بستر بیماری یگانه راه ارتباطی دکتر درخور با اطرافیان، نگاه های پر از رمز و راز بود و تنها با حرکت دادن چشم هایش با اطرافیان سخن می‌گفت. شاید با نگاه های معنادارش می‌خواست حالی مان کند « زندگی را نفسی ارزش غم خوردن نیست و آنچه می‌ماند نام و یاد نیکوست» امید که با دعاهای خیر بیمارانی که او برایشان نسخه شفا برایشان نوشت، روحش در آرامشی ابدی قرین نیکان باد. روحش شاد و یادش گرامی