کارمندان مشغول کارند!

کارامدی و چابک سازی بدنه دولت یکی از آرزوهای دور و دراز دولت ها است که هر سال هم برای این داستان از شنبه برنامه ریزی می‌کنند، ولی عین غذای نذری و کیک تولد و دستپخت عمه جان و ... که رژیم را کوفت آدم می‌کنند، استخدام زورکی و رودربایستی دار کارمندان جدید کار را از خرک خارج می‌کند! اما چند سال قبل یکی از دولت ها عزمش را جرم کرده بود تا علاوه بر تعدیل نیروی انسانی تابلوهای «کارمندان مشغول خوابند» را نیز پائین بکشد. معاونت توسعه مدیریت و سرمایه انسانی سازمان مدیریت و برنامه ریزی آن دولت از احتمال عدم تمدید قرارداد برخی کارمندان ناکارآمد خبر داده و گفت: اگر نيرويي نامناسب بود و يا مدرک تحصيلي آن نياز نبود بايد آن را جابجا کرد و يا آموزش داد و در صورتي که به کار نيايد مي توان طبق قانون قرارداد آنها را تمديد نکرد. (به نقل از جراید کارآمد و پویا)

البته پیش خودمان بماند تعیین ناکارآمدی یک کارمند به سادگی هم که شما فکر می‌کنید نیست و مراتبی دارد؛ چرا که ما هنوز در تعریف درست و حسابی از کار و کارآمدی مانده ایم ناکارآمدی که جای خود دارد! وقتی شهرداری کوالالامپور با 14 کارمند اداره می‌شود و شهرداری ولایت ما 183 کارمند دارد یا وقتی کشور 300 میلیون نفری ژاپن با 300 هزار کارمند اداره می‌شود و ما چهار پنج میلیون کارمند حاضر به یراق و قبراق داریم، یک مقدار داستان پیچیده می‌شود و شاید عزیزان کارمند در مقاطعی قصد انجام کار دارند ولی کار نیست. به قول شاعر: برو کار میکن مگو چیست کار ... تو حرفت حسابه ولی نیست کار! تازه با این اوضاع بخش خصوصی هم اختراع کرده ایم با این رویکرد که کارمند بخش خصوصی وظیفه کارمند بخش دولتی را انجام می‌دهد و این وسط شما پولی بابت این امر می‌پردازید ولی کارمند بخش دولتی کماکان در اداره حاضر است و فقط کارش سبک تر شده است!

جسارتاً ذکر این نکته ضروری است که اگر شهرداری کوالالامپور با 14 نیرو اداره می‌شود، بازیافت زباله از سینک ظرفشویی آغاز می‌شود نه مثل اینجا که طرف با صد کیلومتر سرعت روم به دیوار پوشک محتوی هنر نمایی نوزادش را از شیشه ماشین در بزرگراه پرتاب می‌کند که چهار تا کارگر تا دو روز هم نمی‌توانند صحنه را به روز اول برگردانند! (توضیح مترجم)

با این وجود از آنجا که تعدیل فی النفسه چیز خوبی است و ما شخصاً از اعتدال، تعدیل، عدالت و کلاً کلمات همخانواده عدل خوشمان می‌آید چند راهکار مدبرانه با رویکرد اعتدال در خصوص سر و سامان دادن به اوضاع کارمندان مملکت افاضه می‌کنیم. البته در این داستان باید نهایت دقت و وسواس صورت بگیرد. بالاخره زندگی کارمندی است. شلوار سوشا مکانی نیست که هر کارشناسی نسبت به آن نظر بدهد و کمی اغماض در خصوص برخورد با سبک زندگی یا پوشش هنرمندان یا هنرپیشگان را مجاز بداند! و اما راهکار های پیشنهادی:

الف) کاهش ساعت اداری: البته این پیشنهاد گرته برداری شده است. سازمان جهاني کار (ILO ) با طرح پنج دليل براي لزوم کاهش روزهاي کاري هفته به چهار روز اعلام کرد: کار زياد باعث بيماري‌هاي قلبي- عروقي، اختلالات گوارشي و اسکلتي و همچنين از بين رفتن شادي و رضايت از زندگي مي‌شود.اين سازمان در تازه‌ترين گزارش خود مباحثي پيرامون لزوم کم کردن روزهاي کاري هفته ارائه کرده است. توجه به سلامتی، افزایش کیفیت کار و بهره وری، حضور سازنده تر نیروهای کار، مراقبت از محیط زیست و رضایت و شاد زیستن کارکنان از جمله دلایل این سازمان جهت کاهش روزهای کاری به شمار می‌روند. یعنی فکر کنم اگر سازمان جهانی کار با همین فرمان پیش برود دو روز دیگر بخشنامه می‌کند، همین که شما صبح از خواب شوید و نیت کار کردن کنید کفایت است!

ب) گشت نا محسوس: پیشنهاد می‌شود همان طور که در جاده های مملکت پلیس به صورت نامحسوس حواسش به رانندگان متخلف هست، تعداد جدیدی کارمند استخدام کنیم تا به صورت نا محسوس در ادارات فعالیت کنند و در صورت مشاهده ناکارآمدی کارمندان مراتب را به مقامات مافوق مخابره کنند.

پ) راه اندازی گروه های اجتماعی غیر مجازی: همیشه قرار نیست گروه های دوستان و همسالان در شبکه مجازی تشکیل شوند. پیشنهاد می‌شود در ادارات نیز گروه های مختلف تشکیل شود و به صورت دسته جمعی در برخی فعالیت های اجتماعی نظیر تماشای مسابقات ورزشی، مجالس ختم و شادی، شرکت در همایش ها و سمنیار ها و ... حضور چشمگیر داشته باشند. بااین رویکرد دیگر نیازی به پیچاندن اداره و تراشیدن عذر و بهانه های سوفسطایی نیست و کارمندان می‌توانند با طیب خاطر به امورات اجتماعی برسند.