استفاده از ظرفیت های دانش آموزی و دانشجویی در توسعه کشور اجتناب ناپذیر است

سید عبداله سید کتول مدیر آموزش و پرورش علی آباد کتول در یادداشتی نوشت: دستاوردها و پیشرفتهای انقلاب اسلامی ایران در عرصه های داخلی و بین‌المللی غیر قابل انکار است و با وجود برخی مشکلات در حوزه اقتصادی نمی‌توان منکر دستاوردهای این نظام در حوزه های علمی، آموزشی، پزشکی، نظامی و ... شد. بدون تردید انقلاب اسلامی ایران علیرغم تحریم های همه جانبه و دشمنی های استکبار جهانی در مسیر پیشرفت قرار دارد و باید اذعان داشت کسب این موفقیت ها در شرایط تحریم ها و دشمنی هایی که هر کدام از آنها برای فروپاشی یک حکومت کفایت است، کاری بزرگ و سترگ است.

در حوزه آموزش در این سال ها اقدامات گسترده ای صورت گرفته است و چند برابر شدن دانش آموزان، مدارس و دانشگاه ها حجت گفتار فوق است. اما تنها کمیت نشان از توسعه نظام آموزشی کشور نیست و ارتقاء سطح دانش آموزان و دانشجویان به سطوح بین المللی و درخشش در المپیادهای مختلف علمی در سطح جهان برگ زرین دیگری از دستاوردهای حوزه آموزش محسوب می‌شود.

به عنوان مثال در سال جاری دانش آموزان ایرانی در المپیاد جهانی زیست‌شناسی رتبه نخست دنیا را کسب کردند و در المپیاد ریاضی توانستند در رتبه هشتم جهانی قرار گیرند که نسبت به سال گذشته ۲۱ رتبه رشد داشتند و در المپیاد جهانی فیزیک دو مدال نقره و سه برنز کسب کردند. همچنین در المپیاد جهانی شیمی، ۲ مدال طلا و ۲ مدال نقره به دست آوردند و این تنها افتخارات دانش آموزان در سال جاری است.

توزیع عدالت آموزشی، ارتقاء دانش آموزان از سطح شهرستانی به دانش آموز مشرف به مسائل جهانی، دوازده برابر شدن دبیرستان های کشور، تبدیل کشوری با با ۵۳ درصد بی‌سواد را به پرشتاب‌ترین سرعت علمی جهان، کسب مدال در المپیادهای علمی جهان، افزایش ظرفیت دانشگاهی و تعداد اعضای هیات علمی و ... بخشی از دستاوردهای آموزشی نظام است.

البته این همه ماجرا نیست و توسعه مبانی سیاسی و نگرش ژرف اندیشانه در دانش آموزان و دانشجویان از دیگر ثمرات این توسعه آموزشی است. در حقیقت امروزه دیگر مراکز آموزشی، مدارس و دانشگاه ها نهادهایی پیرو و موازی نهادهای مدنی و اجتماعی محسوب نمی‌شوند بلکه خود به مراکزی پویا و راهبر تبدیل شده اند که در تولید اندیشه و محتوا فکری و سیاسی تاثیر گذارند و در شکل گیری جامعه ای مسئولیت پذیر با مولفه های علمی و ارزشی نقشی مستقیم دارند. در چنین شرایط تاثیر رشد آموزش در سطح جامعه و محیط های دانش آموزی و دانشجویی به لحاظ فرهنگی و سیاسی بر مجموعه اجتماع ایران در حوزه های مختلف، نقشی ماندگار و مبتنی بر ارزش های علمی است.

مشارکت موثر در فرایند توسعۀ اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی از طریق تسهیل کاربرد علم و فناوری؛ یافتن راه حل برای مسائل، بحران ها و معضلات اجتماعی و اقتصادی که امروزه در دنیا تحت عنوان الزام اجتماعی آموزش یاد می‌شود بخشی از ثمرات این توسعه آموزشی است که می‌توان آن را در سایر حوزه ها تعمیم داد.

در پایان باید اشاره داشت، جایگاه فعلی آموزش در کشور جایگاهی قابل اعتنا و مورد توجه مجامع جهانی است. هر چند تلاش برای توسعه این جایگاه یک ضرورت است و برنامه ریزی های آتی باید به گونه ای باشد تا از همه ظرفیت و توان دانش آموزی و دانشجویی کشور استفاده بهینه شود و زمینه توسعه همه جانبه و خودکفایی در همه زمینه ها فراهم شود.