جایگاه نخبگان در حل بحران های اجتماعی

بدون تعارف و مقدمه باید پذیرفت صرف نظر از برنامه ریزی های خصمانه و چهل ساله دشمنان نظام در تضعیف جایگاه و موقعیت جمهوری اسلامی ایران، ریشه بسیاری از بحران های اجتماعی، اقتصادی، اجتماعی و ... در کشور، در بستر سوء مدیریت، ناکارآمدی و فساد برخی مدیران نهفته است. سوگمندانه با وجود ادله و بینه قوی در خصوص ناکارآمدی این افراد و انجام آزمون و خطاهای متعدد از جانب شان، کماکان تعدادی از آنها در بزنگاه های مدیریتی در سطوح خرد و کلان به زعم خودشان مشغول مدیریت بر امور و به زعم مشاهدات میدانی در حال آسیب زایی و ایجاد بحران در درجات مختلف هستند. هر چند در این مقال فرصتی برای شمارش این دست مدیریت های آسیب زا نیست ولی نمونه بارز این ناکارآمدی ها در اقتصاد، اظهر من الشمس است که با وجود منابع طبیعی خدادای فراوان و نیروی انسانی حاضر به یراق، همچنان کمیت اقتصاد مملکت لنگ است تا جایی که در سال 96 رئیس اتاق بازرگانی ایران تصریح کرد  ۷۰ درصد اقتصاد در اختیار کسانی است که جز ضرر چیزی برای اقتصاد نداشته‌اند!

در حقیقت این مدیران ناکارآمد که در قاموس شان عمدتاً بازنشستگی هم معنی خاصی ندارد و پس از بازنشستگی هم با عناوینی چون مشاور، عضو هیات مدیره، عضو هیات علمی و ... به جایگاه های تصمیم سازی باز می‌گردند، خواسته یا نا خواسته، عمدی یا سهوی، برنامه ریزی شده یا بدون برنامه، سنگ بنای بحران چالش هایی را تدارک می‌بینند که حقیقتاً دفع و مدیریت شان زمان بر، هزینه زا و در مقاطعی با تبعات و گرفتاری های عدیده همراه است.

در چنین شرایطی هیجان، نگرش از روی احساسات و عدم توجه کافی و صادقانه به موضوع «کارآمدی مسئولان پاکدست » و تحولات و پیشرفت های حاصل شده در بسیاری از امور، باعث شده تا تصور افراد جامعه نسبت به تمام کارکرد‌های حاکمیتی غیر کامل، مخدوش و کمرنگ باشد و به نوعی سایر خدمات دولت و پیشرفت های حاصله زیر سوال برود.

دردمندانه در حل مشکلات به وجود آمده نیز کماکان برخی مدیران «ناکارآمد» و «فرسوده»، در جای مدیران «کارآمد» و «بروز» تصمیم گیری کرده که گاهی اوقات با ارائه طریق نسنجیده و دور از منطق بر آتش بحران نیز می‌دمند.

به عقیده بسیاری از کارشناسان بحران نا کارآمدی از جمله بحران‌های پیشران و آوانگارد در شکل‌گیری ناآرامی های اجتماعی است.چرا که این بحران باعث ایجاد نوعی بحران مشروعیت می‌گردد و خود به خود زمینه ساز مشکلات بعدی می‌شود در حالی که بسیاری از مشکلات کشور را می‌توان با طرح های و نقشه های بروز و نوین بر طرف ساخت و کارآمدی را در امورات مختلف عیان ساخت.

بی هیچ تردید چاره اساسی مشکلات امروز کشور تنها و تنها گردش نخبگان و ایجاد سونامی کارآمدی و تحول با رهبری مدیران جوان و پر انرژی است. موضوعی که رهبر انقلاب سال‌ها پیش نسبت به این امر متذکر شده بود. ایشان در سال ۱۳۸۳ در دیداری درباره موضوع کارآمدی، نکته مهمی را بیان نمودند با این مضمون که: «مشروعیت همه‌ی ما بسته به انجام وظیفه و کارآیی در انجام وظیفه است. هر جا کارآمدی نباشد، مشروعیت از بین خواهد رفت»؛ بدون شک در کنار ارائه راهکارهای حل بحران های پیش رو در سطوح مختلف، باید به امر «کارامدی و روزآمدی» نگاه ویژه و اختصاصی داشت و با ساختار شکنی در ادراه امور جاری مملکت، علاوه بر حل مشکلات جاری در کشور، از بروز بحران های جدید نیز پیشگیری کرد.