خبرنگارانی که نسل کشی صهیونیست ها را با خون روایت کردند/ خون نگاشت!

نسل کشی اخیر  صهیونیست ها در سکوت محض جوامع بین المللی و مدعیان دروغین حقوق بشر، همچنان ادامه دارد و در کنار جان باختن زنان و کودکان بی گناه، 140 خبرنگار نیز در این مدت به شهادت رسیده اند. خبرنگارانی که در راستای رسالت حرفه ای خود و به منظور تنویر افکار عمومی جهانی و آشنا ساختن مردم جهان با خوی ددمنشانه رژیم جعلی صهیونیستی و اربابان شان، از بذل جان در این افشا گری تاریخی دریغ نکردند و خون خود را فدای انسانیت و بشریت و آزادگی کردند. با این حال مجامع جهانی و شیوخ عرب هنوز در بند صدور بیانیه های بی خاصیت، بازی با الفاظ و ترحم های کودکانه در قبال مردمی هستند که بی دفاع در جنایات وحشیانه صهیونیست ها قتل عام می‌شوند.

به راستی سردمداران دروغین حمایت از حقوق بشر که در قبال یک چاقو کشی ساده در فرانسه دست در دست هم علیه خشونت خودساخته، در سیرکی نه چندان خنده دار، تروریسم را محکوم کرده و با یکدیگر رژه اتحاد می‌روند، چه پاسخی برای افکار عمومی به ویژه آیندگان در برابر این وحشیگری و تجاوز آشکار به بشریت دارند؟

در هزاره ای که گاه صدای مدعیان دروغین حمایت از حقوق بشر گوش فلک را کر می‌سازد و اشک های مصنوعی شان، پوز خند را بر لبان انسان های آزاده اندیش جهان می‌نشاند، این بی تفاوتی کشورهای عرب زبان و شیوخ شان در برابر نسل کشی شبانه روزی زنان و کودکان توسط صهیونیست ها چه معنا و مفهومی دارد؟

حمله به بیمارستان ها و مراکز درمانی، مدارس، مساجد، پارک ها و ... و به نمایش گذاردن اوج خشونت و وحشیگری در محل تجمعات غیر نظامیان، ماحصل حمایت و چراغ سبز دولت هایی است که نطفه شان با درنده خویی و برده داری و قتل عام بی گناهان عجین شده است؛ ولی امروز در قالب ژست های انسان دوستانه، در کنار بارش بارانی از بمب های ساخت خودشان بر سر مردم بیگناه غزه، همزمان بسته های نوعدوستی نیز بر سر مردم مظلوم غزه روانه می‌دارند!  

جالب اینکه بیانیه صادر شده کشورهای عربی و اسلامی در نشست ریاض درباره غزه، نیز به یک توصیه نامه شباهت دارد که به هیچ عنوان نقشی در بازدارندگی رژیم صهیونیستی در خصوص نسل کشی در نواره غزه نداشته و نخواهد داشت. این رفتار منفعلانه و صدور بیانیه های بی خاصیت بیشتر شبیه به تائیدیه ادعای کودکانه «دفاع اسرائیل در مقابل حملات غزه از خود» می‌ماند!

اما در این میان تنها کسانی که منتظر برگزاری نشست، کنفرانس، جلسه، کمپین، پویش و صدور بیانیه های بی خاصیت مجامع جهانی نماندند، خبرنگاران و روزنامه نگارانی بودند که در بی تفاوتی و انفعال محض مدعیان دروغین انسانیت و شرافت، قلم و دوربین خود را برداشته و جان بر کف، روایتگر صفحات خونینی از تاریخ شدند که هیچ نگاه، رویکرد و تفکر مسمومی را یارای تحریفش نیست. روزنامه نگاری در زیر آماج حملات وحشیانه صهیونیست ها، رسالت مقدسی است که گاه به بهای جان خبرنگاران، گزارشگران و عکاسانی تمام می‌شود که «روزنامه نگاری سرخ» و «خون نگاشت» را جایگزین خبرپراکنی جعلی و انتشار اخبار دروغ و مغرضانه شبکه های حامی اسرائیل کردند.

یادمان نرود احیای ادبیات پایداری، مرهون قلم های سرخ و انسان هایی آزاده و شریفی است که با بذل جان جنایات صهیونیست ها را برای همیشۀ تاریخ روایت کردند و جهانیان آزاده و آزاد اندیش را به تفکر وا داشتند.